ΣΚΥΛΙΣΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!

Σημερα αλλαζει ο χρονος!!! Ενα καλο δωρο για τα σκυλια σας θα ηταν:

• Αν εχετε κουταβακια απο 2 ως 12 μηνων ενα μαλακο ξυλο για να αποκτησει γερα δοντια!
• Αν εχετε σκυλο απο 1 ως 7 χρονων προτιμηστε  ενα παιχνιδι που θα το βοηθησει στο να αναπτυξει καλυτερα της 5 αισθησεις του!
• Αν παλι εχετε μεγαλυτερο σκυλο παρτε του κατι  που εσεις νομιζετε οτι ειναι καλυτερο για αυτον!

ΣΚΥΛΙΑ ΠΟΥ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΟΥΣ!!!

Αν παρατηρησετε ολα τα σκυλια μιαζουν με τα αφεντικα τους, εσεις με το δικο σας σκυλο μπορει να μην το  καταλαβαινετε ομως για προσεξτε ενα φιλο/φιλη με το σκυλο του δεν ειναι ιδιοι?Αν παλι δεν μπορειτε να το προσεξετε τραβηξτε μια φωτογραφια και συγκρινετε!!!

ΟΙ ΣΚΥΛΟΙ ΘΑ ΣΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΗ ΖΩΗ ΑΛΛΙΩΣ

Αν παρετε σκυλο μεσα σε μια εβδομαδα θα καταλαβετε ποσο καταπληκτικα πλασματα ειναι,θα σας κανουν να δειτε τη ζωη αλλιως,δεν θα βλεπετε τον κοσμο με τα δικα σας ματια αλλα με τα ματια ενος σκυλου,θα μαθετε να παρατειρητε τα πραγματα οπωσ ενας σκυλος και θα εντυπωσιαστητε!!!!!

ΤΙ ΘΑ ΕΛΕΓΑΝ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΜΙΛΙΣΟΥΝ

ΑΝ ΜΕ ΠΑΡΕΙΣ

ΜΗΝ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙΣ

ΚΑΙ ΑΝ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙΣ ΜΗΝ ΜΕ ΠΑΡΕΙΣ

ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΔΕΝ ΑΞΙΖΟΥΝ ΤΕΤΟΙΑ ΜΕΤΑΧΕΙΡΟΙΣΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΟΛΟ 

          ΕΓΩ ΕΚΛΑΨΑ ΠΟΛΥ :'(

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Ο ΧΑΤΣΙΚΟ..........

Η συγκινητική ιστορία ενός μικρού σκύλου στην Κίνα...

Η ιστορία του θυμίζει εκείνη του Χάτσικο, του θρυλικού σκύλου Ακίτα που περίμενε επί εννέα χρόνια το νεκρό πια αφεντικό του έξω από τον σταθμό του μετρό στο Τόκιο όπου τον υποδεχόταν κάθε απόγευμα όσο ζούσε και δίδασκε στο πανεπιστήμιο της πόλης. Αυτός ο σκύλος, βέβαια, είναι ανώνυμος, ή τουλάχιστον δεν γνωρίζουμε το όνομά του. Επιπλέον, δεν είναι ράτσας, αν και φέρνει λίγο σε Ακίτα. Και δεν ζει στην Ιαπωνία, μια χώρα γνωστή για την αγάπη της στα κατοικίδια, αλλά στην Κίνα, μια χώρα με φήμη μάλλον κακή για τα σκυλιά. Αλλά δείχνει την ίδια αφοσίωση και προκαλεί ανάλογη συγκίνηση.

Ανήκε στον Λάο Παν, έναν μοναχικό κινέζο χωρικό, κάτοικο του χωριού Πανιατούν, κοντά στην πόλη Κινγκντάο, στην ανατολική επαρχία Σαντόνγκ. Στην πραγματικότητα, ήταν η μοναδική του παρέα: ο Λάο δεν ήταν παντρεμένος και δεν είχε συγγενείς εν ζωή. Οταν πέθανε λοιπόν αυτόν τον μήνα, ο σκύλος έμεινε μόνος. Και όταν το δωμάτιο του Λάο άδειασε, ο σκύλος εξαφανίστηκε. Γείτονες τον εντόπισαν μία εβδομάδα αργότερα πλάι στο μνήμα του αφεντικού του, νηστικό όλες αυτές τις ημέρες.

Μάταια προσπάθησαν να τον δελεάσουν ώστε να επιστρέψει στο χωριό. «Είδα τον σκύλο μια μέρα που περπατούσα στο χωράφι», δήλωσε ένας χωρικός. «Τον φώναξα και με τα πολλά τα κατάφερα να τον φέρω πίσω στο σπίτι μου, όπου έχω κι έναν άλλο σκύλο. Οταν έφτασε, του έδωσα να φάει ένα γλυκό στρογγυλό ψωμάκι. Το άρπαξε και έτρεξε πίσω. Τον φώναξα, αλλά άρχισε να τρέχει ακόμη πιο γρήγορα και επέστρεψε στον τάφο». Οι χωρικοί στο Πανιατούν έχουν εγκαταλείψει πια τις προσπάθειες. Πηγαίνουν όμως στον σκύλο φαγητό και νερό.

ΑΓΑΛΜΑΤΑ
Ποιός ξέρει, ίσως έπειτα από χρόνια να αποκτήσει και ο ανώνυμος αυτός σκύλος το άγαλμά του.

 Όπως έχει ο Χατσίκο έξω από τον σταθμό Σιμπούγια του μετρό, στο σημείο όπου περίμενε μάταια επί εννέα χρόνια, από το 1924 έως το 1935 οπότε πέθανε, τον καθηγητή Χιντεσαμπούρο Ουένο ή στο νότιο άκρο της γέφυρας του Γεωργίου Δ' στο Εδιμβούργο ένας άλλος θρυλικός για την αφοσίωσή του σκύλος, ένα τεριέ ονόματι Μπόμπι.

Σύμφωνα με τα Νέα, ο Μπόμπι ανήκε στον Τζον Γκρέι, αστυνομικό στην υπηρεσία της σκωτσέζικης πόλης. Ηταν δύο ετών όταν το αφεντικό του πέθανε από φυματίωση το 1858 και θάφτηκε στο Γκρέιφριαρς Κέρκγιαρντ, ένα κοιμητήριο του Εδιμβούργου. Για τα επόμενα 14 χρόνια, έως το τέλος της δικής του ζωής, ο Μπόμπι περνούσε όλες τις νύχτες πλάι στο μνήμα του αφεντικού του. Οι ιστορίες τόσο του Μπόμπι όσο και του Χάτσικο έχουν εμπνεύσει βιβλία και ταινίες.

ΚΑΚΟΚΑΙΡΕΙΑ

Χθες εβρεχε καταρακτοδος.Πολοι λενε οτι τα σκυλια εχουν τριχωμα και δεν κρυωνουν,ΛΑΘΟΣ,τα σκυλια κρυωνουν.Κουλουριαζονται οπου βρουν ζεστη γωνια οταν εχει κακο καιρο.Επισεις τα μικροσωμα σκυλια κυνδηνευουν να παιθανουν απο το πολυ κρυο!Για αυτο λοιπον καλο ειναι αν εχεται σκυλο στο σπιτι να τον εχετε μεσα ωστε να μην αρρωστησει!

X-MAS DOGS

LABRADOR

ΥΠΕΡΟΧΗ ΡΑΤΣΑ (ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΦΟΒΕΡΗ ΡΑΤΣΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ <3)

ΤΣΟΠΑΝΟΣΚΥΛΟ!

ΣΑΣ ΛΕΕΙ ΚΑΤΙ Η ΡΑΤΣΑ:ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΠΛΕ ΤΗΣ ΓΚΑΣΚΟΝΗΣ?

Προερχεται απο λαγονικα που βοηθουσαν τουσ εμπορους στους φοινικες.Τον ιχνηλατη αυτον τον χρησημοποιουν για το κυνηγι αγριων ζωων π.χ:λυκοι αυτο ειναι το τσοπανοσκυλο που ολοι γνωριζουμε!

ΑΣΤΕΙΟΣ ΣΚΥΛΟΣ

Φιλοζωοι ανθρωποι!

Χθες εκανα μια βολτα στη γειτονεια μου και καταλαβα οτι υπαρχουν ανθρωποι που αγαπουν τα ζωα και ιδιετερα τα σκυλια.Ενας ηλικιομενος κυριος τα'ιζαι ενα σκυλο, μια γυναικα εβαλε ενα μεγαλο πρωφανος αδεσποτο σκυλι να κοιμηθει στον καναπε της καφετεριας που δουλευε αν παρατηρησετε και εσεις θα δειτε περιστατικα που δειχνουν ποσο φιλοζωος ειναι ο κοσμος.

AN ΠΑΛΙ ΜΕΝΕΤΕ ΣΤΗΝ ΕΞΟΧΗ ΩΡΑΙΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΑΚΙΤΑ EINAI ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΔΥΣΚΟΛΗ Η ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΟΜΩΣ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΥΤΟ:

Χάτσικο

Ο πιστός Χάτσικο Τον Ιανουάριο 1924, ο Χιντεσάμπουρο Ουένο, ενας καθηγητής στο πανεπιστήμιο του  υιοθετεί ένα λευκό κουτάβι Ακίτα ηλικίας δύο περίπου μηνών το οποίο ονομάζει Χάτσικο (σημαίνει κυριολεκτικά: ο όγδοος ευοίωνος πρίγκηπας). Ο καθηγητής ζούσε μοναχικά στα περίχωρα του Τοκιο και μεγάλωσε τον Χάτσικο σαν πραγματικό φίλο και σύντροφο. Ήταν πραγματικά αχώριστοι και καθημερινά περπατούσαν μαζί μέχρι τον σιδηροδρομικό σταθμό της Σιμπούγια, όπου ο καθηγητής έπαιρνε το τρένο για να πάει στο πανεπιστήμιο. Ο Χάτσικο πήγαινε κατόπιν σπίτι αλλά το απόγευμα ξαναγύριζε στον σταθμό, όπου περίμενε την επιστροφή του κύριού του. Τον Μαϊο του 1925 ο Χάτσικο συνόδευσε όπως πάντα τον καθηγητή στον σταθμό του τρένου και γύρισε σπίτι. Ο καθηγητής όμως δεν εμφανίστηκε ποτέ στον σταθμό γιατί κατά την διάρκεια μιας διάλεξης στο πανεπιστήμιο έπαθε καρδιακή προσβολή και πέθανε. Ο Χάτσικο περίμενε στο ίδιο σημείο τον κύριό του κάθε μέρα, για το υπόλοιπο της ζωής του.  Αναγνώριση Το 1925, ένας μαθητής του Ουένο ο οποίος ήταν ειδικός στα σκυλιά Ακίτα, αναγνώρισε τον μεγαλόσωμο σκύλο. Παρατήρησε πως ο Χάτσικο περίμενε στον σταθμό μέχρι να βγει και ο τελευταίος επιβάτης και ρωτώντας τους περαστικούς και τους θαμώνες του σταθμού οι οποίοι ταϊζαν τον Χάτσικο, έμαθε για την αναμονή του. Λίγο καιρό μετά δημοσίευσε μια εργασία για τα σκυλιά Ακίτα, την μεγαλύτερη από τις επτά ιαπωνικές φυλές τύπου Σπίτζ, η οποία αριθμούσε τότε μόνο τριάντα καθαρόαιμα σκυλιά: ένα από αυτά ήταν και ο Χάτσικο. Το άγαλμα του Χάτσικο στον σταθμό της Σιμπούγια, κοντά στο σημείο που περίμενε το αφεντικό του. Ο μαθητής αυτός ερχόταν συχνά στον σταθμό για να δει τον Χάτσικο και έγραψε πολυάριθμα άρθρα σε τοπικές εφημερίδες, εξυμνώντας την αφοσίωση του λευκού Ακίτα. Ένα από αυτά τα άρθρα δημοσιεύτηκε σε μια εφημερίδα ευρείας κυκλοφορίας και ο Χάτσικο γίνεται σύντομα διάσημος. Οι Ιάπωνες εντυπωσιάζονται, ενώ γονείς και οι δάσκαλοι χρησιμοποιούν τον Χάτσικο σαν παράδειγμα ύψιστης αφοσίωσης και πίστης στην οικογένεια. Τελικά, ο Χάτσικο χαρακτηρίστηκε σαν ζωντανός θρύλος και ένας διάσημος γλύπτης φιλοτέχνησε ένα μπρούτζινο άγαλμα που τον απεικονίζει καθιστό, να περιμένει το αφεντικό του. Το άγαλμα αυτό τοποθετήθηκε σε μια έξοδο του σταθμού της Σιμπούγια, ενώ στα αποκαλυπτήρια ήταν παρών και ο ίδιος ο Χάτσικο. Η ιστορία του έγινε η αιτία της αναθέρμανσης του ενδιαφέροντος των Ιαπώνων για τους σκύλους Ακίτα, τους οποίους περιγράφουν ως "θαρραλέους σαν σαμουράι και συνάμα τρυφερούς σαν γατάκια, με μεταξένια καρδιά αλλά αλύγιστους σαν ατσάλι".  Θάνατος Ο σταθμός της Σιμπούγια την δεκαετία του '30. Στις 8 Μαρτίου 1935, περαστικοί βρήκαν τον Χάτσικο πεθαμένο σε ένα δρομάκι κοντά στον σταθμό της Σιμπούγια. Όταν το νέο του θανάτου του έγινε γνωστό, ο σταθμός και το άγαλμά του κυριολεκτικά κατακλύστηκαν από κόσμο και λουλούδια. Τα αίτια του θανάτου του έγιναν αφορμή για πολλές συζητήσεις και διαδόσεις και μόλις τον Μάρτιο του 2011 επιστήμονες ανακοίνωσαν πως βρήκαν την αιτία του θανάτου του. Αρχικά, βρήκαν στο στομάχι του τέσσερα γιακιτόρι (σουβλάκια ιαπωνικού τύπου) αλλά απέκλεισαν την πιθανότητα θανάτου του από αυτά, αφού δεν βρήκαν αποδείξεις πως τα ξύλινα σουβλάκια έβλαψαν το στομάχι του. Ακόμη, ανακάλυψαν πως ο Χάτσικο είχε φιλαριαση, μία ασθένεια που προκαλείται από παράσιτα αν ο σκύλος δεν λαμβάνει προληπτική αντιπαρασιτική αγωγή, αλλά υποθέτουν πως ο κύριος λόγος θανάτου του ήταν ο καρκίνος ο οποίος ήταν σε προχωρημένο (τελικό) στάδιο και είχε εξαπλωθεί από τους πνεύμονες μέχρι την καρδιά του. Τα όργανα του Χάτσικο διατηρούνται στη φορμόλη στο ερευνητικό κέντρο του Πανεπιστημίου του Τοκιο δίπλα σε μία προτομή του ιδιοκτήτη του.  Το σύμβολο Στο ακριβές σημείο όπου ο Χάτσικο περίμενε τον κύριό του έχουν τοποθετηθεί τέσσερις μπρούτζινες πατούσες σκύλου και ένα κείμενο στα Ιαπωνικά που αναφέρεται στην αφοσίωσή του. Η έξοδος του σταθμού της Σιμπούγια όπου βρίσκεται το άγαλμά του ονομάζεται "έξοδος του Χάτσικο" και αποτελεί δημοφιλές σημείο συνάντησης για εκατομμύρια Ιάπωνες. Ένα όμοιο μπρούτζινο άγαλμα τοποθετήθηκε και στο Οντάτε, γενέτειρα του Χάτσικο, αλλά και στην είσοδο του μουσείου Ακίτα της περιοχής. Από τότε, ο πιστός Χάτσικο αποτελεί εθνικό σύμβολο αφοσίωσης για το Ιαπωνικό έθνος. Κάθε χρόνο στις 8 Απριλίου, κατά την επέτειο γεννήσεώς του, πραγματοποιείται μια σεμνή τελετή στον σταθμό της Σιμπούγια και εκατοντάδες Ιάπωνες έρχονται για να τιμήσουν την μνήμη του και την θρυλική αφοσίωση που έδειξε σε όλη του την ζωή. Σήμερα, ο Χάτσικο βρίσκεται βαλσαμωμένος στο Εθνικό μουσείο φυσικής ιστορίας και επιστημών του Τόκιο.

Τι πρεπει να ξερετε πρωτου παρετε σκυλο!

AN MENETE ΣΕ ΠΟΛΗΚΑΤΟΙΚΕΙΑ :

Καταγωγή ράτσας:	Αγγλία		ΠΡΟΤΙΜΙΣΤΕ ΕΝΑ JACK RUSELL
Άλλη ονομασία:    Parson Russell Terrier
Προσδόκιμος χρόνος ζωής:     15 - 17 Χρόνια
Ύψος Αρσ. 28 cm | Θηλ. 23 cm Βάρος Αρσ. 8κ | Θηλ. 5κ  8κ Max
			Group	Terrier  (σκύλοι Τεριέ)
			Χρώματα	Άσπρο, Άσπρο/μαύρο, Άσπρο/καφέ, "Πειρατής"
			Χρησιμότητα	Σκύλος συντροφιάς
			Ιδιοσυγκρασία	Δραστήριο, Θαρραλέο, συντροφικό, παιχνιδιάρικο

Εγώ και τα σκυλιά !!!

Γεια σας  είμαι  η Νίνη  και από  μικρή μου  άρεσαν  πολύ  τα σκυλιά  και  ελπίζω ότι  αυτό το site θα το αγαπήσετε και εσείς όσο  και εγώ μαθαίνοντας πληροφορίες για  τα σκυλιά διαβάζοντας αστεία άρθρα και καποίους βασικούς  κανόνες όσο αφορά την ανατροφή  τους.
                             

Ευχαριστώ πολύ τις φίλες μου Παναγιώτα και Έφη που ξέρουν  πόσο αγαπώ τα σκυλιά  και με στηρίζουν σε αυτή μου  τη προσπάθεια . Πιστεύω να σας αρέσει το  site  μου  τα λέμε αύριο με νέες αναρτήσεις!!!